Via Google_nieuws zie ik dat voorbije dagen een interview verscheen met Diego Tatián, hoogleraar politieke filosofie aan de Nationale Universiteit van Córdoba, n.a.v. zijn laatste boek dat ik in een blog van 25 april 2014 signaleerde:
Diego Tatián, Spinoza. Filosofía terrena. Ediciones Colihue, 2014
Het interview draagt een wat enigmatische titel: Diego Tatián, “La melancolía es la pasión antipolítica por antonomasia” dat ik lees als: "Melancholie is antonomasia voor antipolitieke passie" *). Het laat zich via google benaderend vertalen, waardoor een beetje te begrijpen is waar het zo ongeveer over gaat. Het blijkt dat hij geleidelijk aan een eigen Zuid-Amerikaanse Spinoza-receptie aan het ontwikkelen is die anders is dan de Franse en Italiaanse.
Aardig is dat hij op het eind verwijst naar "een prachtig essay over transindividualiteit" dat Etienne Balibar schreef (en waarover ik het hier onlangs had).
Volgens mij wordt het langzamerhand eens tijd dat een van de laatste boeken die hij over Spinoza schreef in het Nederlands (of Engels) vertaald wordt.