Op deze Poolse filosoof die, zo ontdekte ik, in zijn land veel aan verspreiding van kennis over Spinoza deed, kom ik daar hij over het boek van Stanislaus von Dunin-Borkowski S. J. Der junge De Spinoza (1910), een uitvoerige recensie schreef getiteld: Despinoza in neuer Beleuchtung. Daar kom ik zo dadelijk op terug.
Ignacy was de zoon van David Halpern, een kleine zakenman, sociale activist en schrijver, en Rozalia Bloch. Ze woonden in de oostelijke Poolse provincie Tomaszowie Mazowieckim. Van huis uit heette hij oorspronkelijk Izaak Jehuda Halpern, maar werd ook Izydor Halpern genoemd. Later nam hij het pseudoniem aan Ignacy Myslicki en op internet vind je hem het meest aangeduid als Ignacy
Halpern-Myslicki of Ignacy
Myslicki-Halpern [met accent op de s – wat hier niet lukt].
Na de middelbare school in Warschau (II Mêskie Gimnazjum Filologiczne) behaalde hij in 1893 het diploma aan de handelsschool in Leipzig. Vervolgens studeerde hij aan de universiteiten van Leipzig en Berlijn sociale economie, filosofie en kunstgeschiedenis. In 1901 promoveerde hij bij de bekende Wilhelm Dilthey (1833-1911) op de dissertatie Der Entwicklungsgang der Schleiermacherschen Dialektik. Eine kritisch-vergleichende Untersuchung. Het werd gepubliceerd in het Archiv für Geschichte der Philosophie [14 (2), 1901, S. 210-292].
