Is er enige relatie van Spinoza met de Arabische wijsgeer Ibn Tufayl (ca. 1110 – 1185)? Dat is wat me voor dit weblog interesseert en waarover ik iets probeer te weten te komen.
Wim Klever had in een reactie op dit weblog op 24 maart 2009 gewezen op “de 12e eeuwse roman van Ibn Tufayl, welks volledige titel luidt DE VERHANDELING OVER HAYY IBN YAKZAN. OVER DE GEHEIMEN VAN DE OOSTERSE WIJSHEID. Deze roman teert niet alleen op de Islamitische mystiek, maar ook nog op de Indische wijsheid, omdat hij inspiratie put uit Avicenna's GENEZING, dat op zijn beurt refereert aan 'oosterse' (vanuit Perzie gezien dus Indische) wijsheid.
De les van deze roman werd door een van de scherpzinnigste volgelingen van Spinoza (Johannes Bouwmeester) gezien als een correcte uitdrukking van Spinoza's leer, reden waarom hij een Nederlandse vertaling verzorgde (overigens op basis van een Latijnse vertaling van Pocock).”
Toch ging ik pas door Miriam van Reijen’s Spinoza en (de) Verlichting, in Rients Ritskes, Wat is verlichting? Dat ik hier besprak het boekje lezen. Ik schreef “Ze bespreekt het interessante werk van Ibn Tufayl, Hayy ibn Yaqzan, over een kind dat alleen op een eiland door een gazelle wordt gevoed en dat louter vanuit z’n ervaringen komt tot kennis van de natuur, het leven, van God en van de moraal. Tussen de bespreking ervan vlecht ze een en ander van Spinoza wat de suggestie wekt dat Spinoza iets met de vertaling te maken had of het boek gekend had, hetgeen mogelijk is, maar louter speculatie.” Dit schreef ik vanuit wat ik tot heden over dit werkje gelezen had. Nu wilde ik er meer van weten.