Zoals ik in het blog met de eerste bespreking van mijn leeservaring van Yitzhak
Y. Melamed’s Spinoza's Metaphysics.
Substance and Thought [Oxford University Press USA, 2013] aangaf zou ik in
een apart blog terugkomen op wat hij zoal over de notie idea Dei te melden had.
Dat hij daarover uitvoerig schrijft had ik bij books.google gezien en daar dat
weinig gebeurt, werd dat aanleiding voor mij om zijn boek aan te schaffen. Dit is dus dat aangekondigde blog.
[1] Melamed begint met hoe Spinoza in 1/21d, waar hij voor
het eerst de idea Dei introduceert als
idee in het attribuut denken en aan de hand daarvan aantoont dat onmiddellijke
oneindige modi oneindig zijn en voorts dat ze eeuwig zijn [op die aparte
manier: ontken het maar eens…etc.]. Wat we eraan kunnen overhouden is dat de idea Dei de onmiddellijke oneindige
modus in denken is.
