Voortzetting van mijn impressie van de Najaarsvergadering van de Ver. Het Spinozahuis (zie hier het eerste deel). Na de lunch sprak Manfred Lauermann over het Spinoza-project van Dunin-Borkowski.
Een paar grepen doe ik eruit van dingen die me vooral bijbleven, daar ze indruk op me maakten. Voor de rest zie ik graag uit naar de in druk te verschijnen lezing.
Ik had ter voorbereiding op deze bijeenkomst al eerder een blog Stanislaus von Dunin-Borkowski (1864-1934), maar Manfred Lauermann wees erop dat Dunin-Borkowski nooit naar zijn adellijke titel verwees (hij wás van Poolse adel) en nooit het ‘von’ gebruikte.
De secretaris had het gastenboek ter inzage gelegd, waarin kon worden gezien dat in 1911 Stan Dunin-Borkowski meerdere dagen een bezoek bracht aan het Spinozahuis om er boeken uit de gereconstrueerde bibliotheek van Spinoza te raadplegen. Eerder was hij er al in 1904 geweest.
Het project van Dunin-Borkowski bestond eruit dat hij wilde naspeuren van waaruit Spinoza tot zijn grote filosofisch-wetenschappelijke, ja revolutionaire filosofie gekomen was. Spinoza bedacht niet zomaar wat en stond met zijn resultaat niet alleen. Hij wilde nagaan hoever anderen vóór Spinoza al gekomen waren. Net zoals die andere revolutionair, Einstein, met zijn prestaties kon komen mede door voort te bouwen op wat andere bereikt hadden. (En ook Newton gaf toe op de schouders van anderen te hebben gestaan).
