Het spel van licht en schaduw…

0
367

Langzaam deed hij zijn ogen open. De licht in de kamer was de enige aanwijzing, maar het was voldoende. Hij wist waar hij was. Ziekenhuis. Gisteren geopereerd.
Door de dunne goudkleurige gordijnen zag hij, dat het zonnetje lekker scheen. Ook zonde ! Hij voelde geen pijn, maar was zich wel pijnlijk ervan bewust, dat hij zich nauwelijks kon bewegen. Het verband hield hem aardig in bedwang.
>>Sono sposato<< Hoe kom je in hemelsnaam aan zo’n stom italiaans zinnetje onder deze omstandigheden in je kop ?? Zeker van gedroomd ?? Het klink als een veront-schuldiging. Sorry, ik ga niet met je naar bed, want ik ben getrouwd.

Dan werd hij zich van wat anders bewust. Hij had dringend de fles nodig. Hij hoefde zich niet erg te bewegen om het belletje te pakken. In afwachting van de zuster maar weer de ogen dicht en je ergens anders op concentreren.
Het was het zuchten van de deur en de luchtstroom, die het openen veroorzaakt, die hem de ogen deed openen.
>Zo, mijnheer van Hirreweghe, zijn we er ook weer eens ?
Wat een opmerkingsgave van zo’n mens ! Die had toch net de dienst van de nachtzuster overgenomen ? Die kan toch het kaartje naast de kamerdeur lezen ?

Hij zag dat de zuster langs het voeteneind richting ramen schommelde en de gordijnen open schoof.
>Jeminee, moest dat zijn ? Dacht ik dat, of zei ik het ook?

Hij was nog niet goed wakker.
> Zuster, mag ik alstublieft de fles ?
De zuster schommelde terug, opende het nachtkastje en pakte het gevraagde. Ze sloeg het laken terug en trok zijn pyjamabroek omlaag. Toen ze zich ervan overtuigd had, dat er niet gemorst kon worden, trok ze het laken weer recht. En ze bukte zich en zei
>Die slippers hebt u de komende drie dagen nog niet nodig, zal ik ze maar in de kast zetten?
En ze boog zich voorover om ze onder het bed vandaag te halen.

Waarom had ze die gordijnen nou niet dicht gelaten? De lage ochtendzon scheen op haar witte rug. Maar daardoor was de roze massa eronder niet te ontkennen. Ze zeggen wel eens, dat een geklede mens soms naakter kan zijn, dan een in z’n blootje. De zuster was ook »gekleed«, maar voldeed aan deze voorwaarde ! Je zou de roze massa niet direct als een paar gespannen billen herkennen, was er niet een zwarte streep van een string naar boven geweest. Die aan het geheel een duidelijke functie toekende.
Hij moest weer denken aan jaren geleden, toen er eens een discussie was geweest, om een verklaring te vinden waarom de witte kleding van dokters en verpleegsters zo uitnodigend zou zijn om hen te verkrachten voor sommige mannen. En toen droegen de dames nog gewoon een onderbroek, een beha en een hemdje onder hun uniform. Maar met het dunner worden van de stof, waar men die uniformen van maakt, lijkt het ook, dat het damesondergoed aan omvang-beperkingen onderhevig werd.
Terwijl de zuster naar de wasbak liep, zei haar rug:
>Mijnheer van Hirreweghe, zal ik u gelijk maar even wassen? Dat moet toch gebeuren !
Mijnheer van Hirreweghe antwoordde
>Zeg maar Jopie tegen me hoor, dat deed mijn vrouw vroeger ook!
>Dat mag niet, want we mogen niet te intiem worden met de patiënten!
Jopie barstte in een luid lachen uit, zodat de zuster zich direct omdraaide.
>Je gaat me wel zo mijn kont wassen, maar Jopie zeggen is te intiem !!!
De zuster zag er niets grappigs in. En begon met haar werk. Toen ze zijn haren ging kammen, kwamen haar borsten wel erg dicht bij zijn neus en hij kon het niet laten.
>De tweeling maakt het ook nog steeds goed, zie ik!
De kam ging wat ruwer door zijn natte haren en zijn hoofd was al weer in het kussen terug geduwd.

Zuster Gonny had een kleur gekregen en dacht aan een dergelijk geval vier jaar eerder. Hij was toen voor de eerste keer geopereerd. Zij was uiteraard vier jaar jonger en toen had hij met een wasbeurt tegen haar gezegd
>Houd ‘m maar los, hij blijft nu vanzelf wel staan !
Toen was ze de kamer uitgelopen, nog veel ervaringen armer dan nu.

Nu werd zijn laken terug geslagen, de fles werd in de houder gezet en er ging een badlaken onder zijn onderlijf. Tien minuten later zuchtte de deur weer dicht achter de zuster.

Sono sposato ! Of moet het >Ho sposato< zijn ?? Maar dat klinkt al helemaal zo verleden tijd. Maar ja, zijn vrouw was al weer twee jaar geleden overleden, er was dus van zijn huwelijk maar weinig meer over dan herinneringen. Maar vrouwen blijven eeuwig aantrekkelijk. Of hebben ze daarom dan niets meer aan?

Drie dagen later was er opnieuw een aanvaring. Jopie mocht zijn bed uit en met een stevig verband om zijn middel, die hem de gang naar de badkamer bespaarde, stond hij zich voor de wwastafel te wassen. Zo kwam zuster Gonny weer binnenstappen. Het eerste – en waarschijnlijk het enige op het eerste gezicht – was wat ze zag dat verband en ze zei
>Dat ziet er goed uit ! Dat staat u goed !
Het antwoord kwam zeer spontaan
> U mag het graag van me overnemen !
En toen zag zij, waar hij mee bezig was. Nu duurde het even langer voor de blos van haar wangen verdwenen was. Ze kon ook niet vluchten, want ze was de kamer binnen gekomen om de bedden op te maken.
De man in het andere bed schaterlachte, hij had het beste overzicht, zodat de situatie voor hem volkomen duidelijk was. En maakte de zaak nog doller dan die al was.
>Dat je daar ook al een hernia kunt krijgen, dat wist ik niet !

Zuster Gonny gaf het op ! Beide bewoners zagen, hoe haar schouders schokten van het lachen, toen ze de kamer verliet.