Vanwege titel en samenvatting van een seminar die Rebecca Goldstein een maand geleden gaf en die mij opviel ("Why Did Einstein Write a (Bad) Love Poem to Spinoza?" cf hier) zag ik dat zij titels noemde van bijdragen aan boeken die nog zouden verschijnen. Een daarvan betrof een boek waarvan al meer dan een jaar geleden was aangekondigd dat 't bij Oxford University Press zou uitkomen, maar dat er nog altijd niet is [zie dit blog] en het tweede betrof het volgende boek:
Philip Goff (Ed.). Spinoza on Monism. [Philosophers in Depth]. Palgrave Macmillan. [ISBN10: 0-230-27948-1, ISBN13: 978-0-230-27948-3]. Bij de uitgever staat als datum van uitbrengen 17 jan. 2012, volgens Selexyz en bookdepository zou het 15 december 2011 al uitgekomen zijn.
De uitgever: "Spinoza believed that there was only one substance in reality, which he called "God or nature." A number of leading contemporary philosophers have defended monism, this strange and beautiful idea that the cosmos is the source of all being. This book explores both the historical roots of the monism in Spinoza, and its flowering in the 21st century."
Die kiezelsteen op de cover intrigeert me en doet me denken aan de blogs die ik geschreven heb over de steenmetaforen van Spinoza.
