Krijgt de christelijke God tegenwoordig soms niet bijna spinozistische trekjes? Vaak lees ik de columns in Trouw van Jean-Jacques Suurmond met plezier. Deze hervormde predikant, buitenkerkelijk opgegroeid, met vervolgens een verleden in de pinksterbeweging, werd geestelijk verzorger, deed een opleiding gestalttherapie, heeft een praktijk voor psychotherapie en schrijft regelmatig, vooral vanuit zijn ervaringen.
In zijn column van vandaag spreekt hij wel over god als schepper, maar het, zeg, persoonskarakter is bij zijn god haast geheel afwezig. Neem dit stukje uit zijn column van vandaag:
