Henry Méchoulan (1932) is een Franse historicus en filosoof, gespecialiseerd in de Verlichting. Hij was directeur van het Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) in Parijs.
Méchoulan schreef Amsterdam au temps de Spinoza (1990, Ned. vert. Amsterdam ten tijde van Spinoza. Geld en vrijheid, 1992), een studie over het rijke Amsterdam in de 17e eeuw, waarin hij liet zien dat het rationeel en tolerant denken van die tijd leidde tot een vrijere samenleving; geld en vrijheid gingen hand in hand.
Verder publiceerde hij Le sang de l´autre ou l´honneur de Dieu (1970), Raison et altérité chez Fadrique Furió Ceriol (1973) en vertaalde en annoteerde hij Menasseh ben Israëls Espérance d´Israël (1979).
Verder was van hem (het kwam eerder al in een blog voorbij)
Henry Méchoulan, Être Juif à Amsterdam au temps de Spinoza, [Paris, Albin Michel, «Présences du judaïsme», 1991].
Het lijkt erop dat het boekje uit ’90 nog eens omgewerkt is tot (of wellicht alleen een andere titel en cover kreeg):
Henry Méchoulan, Amsterdam XVII siècle. marchands et philosophes. Les bénéfices de la tolérance. Autrement, 2008
[Zie hier nog meer werken van zijn hand]
Nu kwam deze maand een dun boekje (53 pagina’s) uit van Henry Méchoulan, Le droit et le sacré chez Spinoza [Berg International, juni 2013], waarin hij volgens de uitgeverstekst zou betogen dat Spinoza voorstond “une société totalitaire drapée dans l'alibi de la liberté de conscience.”
Komt nu de aap uit de mouw? Goed opletten dus maar.
Latere toevoeging: Zie op Spinoza Kring Lier W. Schuermans over dit boekje.
Zie ook blog van 20-06-2014: Méchoulan – om met een grote boog omheen te lopen.
Stan Verdult
