In het blog van 04-02-2016, "John Morrison over identiteit en
onderscheidbaarheid van lichaam en geest bij Spinoza," had ik al eens
gewezen op zijn artikel dat toen nog niet online stond:
John Morrison, “Two Puzzles about Thought and Identity in
Spinoza”
Het zal een hoofdstuk worden in het door Yitzhak Melamed te
redigeren Cambridge Critical Guide to
Spinoza’s Ethics.
Inmiddels, en daar wijs ik graag op, heeft hij het al
geruime tijd op zijn website ter inzage geplaatst [PDF].
Een zeer systematisch opgezet artikel, waarin hij laat zien
dat Spinoza, waar het gaat om “het zijn van een en hetzelfde ding dat echter op
twee manieren wordt uitgedrukt [Sic etiam modus extensionis et idea illius modi
una eademque est res sed duobus modis expressa, 2/7s] waarop de zgn.
identiteitsthese wordt gestoeld, die echter in de secundaire literatuur (vooral
door Della Rocca) wordt uitgelegd vanuit het door Leibniz ingevoerde principe van
de “Identiteit van Ononderscheidbaren”,1)
hetgeen tot problemen leidt daar op een gegeven moment de verschillen tussen
denken en uitgebreidheid ondergesneeuwd raken en geheel uit zicht verdwijnen en
de nadruk valt op het absoluut identieke van ‘het ene ding.’
Morisson betoogt dat Spinoza dit “principe” aan zijn laars
lapte en dat de identiteit-mét-verschil, net als in het Aristoitelisme,
bij hem gevonden werd in de essentie van iets. Nuttig om kennis van te nemen.
Enige dingen die mij opvallen zijn:
1. dat in het stuk Michael Della Rocca helemaal niet wordt
genoemd en diens literatuur ook niet in de bibliografie wordt vermeld.
2. Met het oog op de discussie op dit blog over de
proposities 2/3 en 2/4 is interessant op te merken op welke eenvoudige manier
Morisson in zijn betoog veelvuldig gebruik maakt van 2/3 met zinnen als “According
to Spinoza, for every body, there is an idea that thinks about it (by E2p3). Dit
komt wel zeven keer voor [al is het stuk niet genummerd, de pc laat het zien op
de p. 4. , 9, 10, 13, 20, 23, 25]. Het kan ook zonder de idea Dei…
