Eva Gentile bezocht Spinozahuis en bracht brief van onderduikster Selma de Vries

Gisteren verscheen een verhaal op internet getiteld “Seeking Spinoza”. Het begon aardig, maar het stukje werd daarna wat ingewikkeld daar het vele verhalen tegelijk wilde vertellen. Het begon zo: “Pinehurst resident Eva Gentile picked up her pen and signed her way into history. In May, in Rijnsburg, Holland, Gentile added her name to the registry of the Spinoza house (Spinozahuis) — a registry signed by Albert Einstein, author Irvin D. Yalom and Gentile’s good friend Selma de Vries. This book is well over 100 years old and very dear to Gentile’s family’s history.”

Ze lijkt dus volgens dat verhaal nog in het oude, inmiddels volle en gesloten gastenboek getekend te hebben, maar als ik dit fotootje van de gebeurtenis zie, dan tekende ze het nieuwe gastenboek.
Daarna volgen door elkaar verhalen over het boek van Irvin D. Yalom en over Selma de Vries die tijdens de oorlog twee jaar ondergedoken heeft gezeten in het Spinozahuis.

De uit Nederland afkomstige Amerikaanse Eva Gentile had een brief bij zich die Selma de Vries ooit aan haar (Eva’s) grootvader Dr. Paul Kappelmeier geschreven had. We lezen dan: “Gentile’s grandfather, Dr. Paul Kappelmeier, hid his secretary, de Vries and her mother in the Spinoza house in Rijnsburg. The letter describes the stay and their fear [..]. Gentile’s letter shows that Kappelmeier then hid two women in the attic of the house. A couple, the Van Egmonds, were living in the house. Kappelmeier convinced the wary couple to hide the women.”
“Much persuasion was needed because at first they thought it was going to be a man, but it turned out to be a woman, and a Jew, on top of that!”

Toen Eva Gentile die brief bij haar grootmoeder aantrof, nam ze hem mee. “I’ve always had it, but didn’t know how it related,” says Gentile. She took the letter with her to her native Netherlands and gave it to the secretary of the Spinoza Society. Nu zocht ze de handtekening van Selma de Vries, waarover ze in Yalom’s boek gelezen had, en ja die stond in het boek – van enige jaren na de oorlog.