Op 21 september 2010 wijdde ik al een een blog aan een ingezonden brief van Herman De Dijn, waarbij ik de indruk kreeg dat hij kardinaal Daneels, die nogal scherp aangevallen werd op zijn houding in de seksueel misbruik-zaken, wilde helpen – op een in mijn ogen betwistbare manier. ‘Vrienden van de geest’, zo noemden Godfried Danneels en Herman De Dijn elkaar. 'Het is alsof er een harmonie préétablie tussen ons bestaat', zei de kardinaal ooit in een interview in 2008 met De Standaard.
Voorbije weken speelde in de kolommen van de Belgische kranten De Standaard en De Morgen een fel debat tussen emiriti professoren, tevens ethici en Spinoza-geïnteresseerden: Etienne Vermeersch en Herman De Dijn. De aanleiding was de deining n.a.v. de zaak bisschop Versteylen waardoor in Belgie het seksuele misbruikschandaal binnen de roomse kerk in een stroomversnelling raakte. Net als in Nederland recent door Antoine Bodar nog eens gewezen werd op de kennelijk andere tijden der 70-iger jaren toen PvdA-senator en psychiater Bongersma openlijk een pleidooi kon doen voor een milde houding tegenover pedofielen, zo haalde in België een krant een vergelijkbaar begripvol artikel van Etienne Vermeersch uit 1979 voor het voetlicht. En toen waren de rapen gaar. Vermeersch legde uit en verdedigde zich, Herman De Dijn ging ertegenin en vond dat ook nu nog Vermeersch veel te weinig moreel verzet uitte tegen pedofilie – dat was in 1979 en is altijd moreel onaanvaardbaar.
De kranten geven niet steeds inzage via internet, maar de actoren hebben hun stukken tevens op eigen website gepubliceerd.
