“Bible criticism can ruin only
a faith that has already been weakened.”
Emmanuel Levinas, “The
Spinoza case” ["Le Cas Spinoza"]
"while there may be numerous
interpretations of Spinozism itself, they do not exclude its truth
but testify to it."
Emmanuel Levinas, "L'Arrière-plan
de Spinoza," ["Spinoza's Background," slotzin]
Op Levinas heb ik het niet zo;
hij is bepaald niet mijn filosoof en ik sla hem dus over. Maar af en
toe kom ik toch iets tegen over wat – volgens sommige de grootste
joodse filosoof van de 20e eeuw, Levinas, over Spinoza heeft gezegd.
Dus moet het toch een keer van een blog over hem komen; overwegend
uit de tweede hand (uit secundaire literatuur), want gelezen heb ik
hem nauwelijks. Maar door het lezen van teksten van hemzelf voor het
schrijven van dit blog, ontdekte ik dat Levinas minder negatief over
Spinoza was dan het lijkt (en/of dan ik meende).
Benjamin Hutchens, die meermalen
over Levinas schreef, bracht ook uit: Levinas: A Guide for the
Perplexed.1)
Daarin schrijft hij: "Of other major thinkers
influencing Levinas's work, the most important might be Hegel, Kant
and Spinoza. The great German idealist Hegel was discovered by
Levinas's generation, especially under the massive influence in
France of Alexander Kojeve and Jean Hyppolite. Enormous chunks of
Levinas's texts are glosses on Hegel's notions of being, personal
identity and language. Interestingly. Levinas's ethics has not been
contrasted sufficiently with Kantian deontological notions of the
moral law as often as one might suspect. The greatest modern ethicist
is an important presence throughout Levinas's work, and in many ways
Levinas is a reluctant Kantian. Finally, the philosophical language
of the Jewish metaphysician Baruch de Spinoza is interwoven
throughout Levinas's later books, especially Otherwise than Being
or Beyond Essence. [p. 11] Over dat laatste boek zodadelijk.
Eerst het begin.
