Wie regelmatig televisie kijkt kent ze wel. Die straatgesprekken.
Een verslaggeefster spreekt op straat mensen aan, die dan meestal verwonderd even moeten nadenken over de vraag, waar ze zo maar – en voor een camera – worden geconfronteerd.
>Wat vindt u van het laatste regeringsschandaal ?
De man reageert onmiddellijk.
>Welk bedoelt u ?
Een verslaggeefster spreekt op straat mensen aan, die dan meestal verwonderd even moeten nadenken over de vraag, waar ze zo maar – en voor een camera – worden geconfronteerd.
>Wat vindt u van het laatste regeringsschandaal ?
De man reageert onmiddellijk.
>Welk bedoelt u ?
De dame-buiten-beeld hoort men duidelijk lachen.
In Duitsland kent men ook een soort Boekenweek, zoals bij ons. Maar omdat de organisatie dat daar – zo ik begrepen heb – wordt overgelaten aan de deelstaten, is de verscheidenheid in beleving en de invulling ervan anders.
Zo was hier voor de camera de vraag direct bij
In Duitsland kent men ook een soort Boekenweek, zoals bij ons. Maar omdat de organisatie dat daar – zo ik begrepen heb – wordt overgelaten aan de deelstaten, is de verscheidenheid in beleving en de invulling ervan anders.
Zo was hier voor de camera de vraag direct bij
Het Boek betrokken.
>Wat betekent lezen voor u ?
> Leest u veel ?
>Wat betekent lezen voor u ?
> Leest u veel ?
> Hebt u zelf boeken in huis ?
Deze laatste vraag werd aan een niet meer zo jonge vrouw gesteld. Er was duidelijk geen enkele aanleiding om het juist aan haar te vragen. Kennelijk de enige reden was, dat zij daar op dat ogenblik net langs liep.
Ze nam haar zonnebril af en haar ogen glansden.
>> Ik heb een woning vol bomen !!! <<
De verslaggeefster vergat de microfoon weg te halen, maar was duidelijk zo verrast, dat ze zo gauw geen volgende vraag had. Zo kreeg het antwoord de tijd om even tot de kijkers door te dringen. De dame vervolgde toen maar
> Ik ben me er duidelijk van bewust, dat – zeg maar – ieder boek, dat ik heb een hele, of een groot deel van een boom betekent. Dat ik door mijn aankoop het milieu schade heb toegebracht. Maar ik weet ook, dat ik, zo er sprake is van een »uitstoot«, ik een enorme »instoot« mee heb opgedaan. Die de schade helemaal goed maakt. In die zin ben ik – en zal ik tot mijn dood – zuinig zijn op mijn boekenbezit. Ik koester ze als kristal, verzorg ze net als mijn meubelen.
> Maar zit daar dan ook niet een beetje pronkzucht bij ?
> Ja zeker ! Maar dat mag ook. Er zijn mensen, die hun geld – en vaak hun gezondheid – verdoen aan drug en tabak en drank. In plaats van flessen toon ik graag aan mijn bezoekers mijn boeken.
> Ik ben me er duidelijk van bewust, dat – zeg maar – ieder boek, dat ik heb een hele, of een groot deel van een boom betekent. Dat ik door mijn aankoop het milieu schade heb toegebracht. Maar ik weet ook, dat ik, zo er sprake is van een »uitstoot«, ik een enorme »instoot« mee heb opgedaan. Die de schade helemaal goed maakt. In die zin ben ik – en zal ik tot mijn dood – zuinig zijn op mijn boekenbezit. Ik koester ze als kristal, verzorg ze net als mijn meubelen.
> Maar zit daar dan ook niet een beetje pronkzucht bij ?
> Ja zeker ! Maar dat mag ook. Er zijn mensen, die hun geld – en vaak hun gezondheid – verdoen aan drug en tabak en drank. In plaats van flessen toon ik graag aan mijn bezoekers mijn boeken.
In een andere stad heeft men het beschikbare geld besteed aan het (bijna) leegkopen van een tweedehands boekenzaak. Alle boeken, die er nog zeer fatsoenlijk moesten uitzien, werden in speciaal daarvoor gemaakt (maïs)plastic zakken gedaan. En daarna waren enkele tientallen mensen een hele dag bezig deze boeken over de hele stad te verdelen. Je kon het zo gek niet bedenken, maar alles wat openbaar was, werd wel met zo’n pakje versierd. En iedereen mocht ze mee nemen. Voorwaarde was wel, dat je het dan ook mee naar huis moest nemen. En liefst ook lezen. Maar dit kon natuurlijk nooit worden gecontroleerd.
Van de mensen, die op straat werden ondervraagd was er een redelijk groot aantal, die het computergebruik erbij haalde. Maar iedereen was het wel eens over het speciale karakter van het boek, dat nooit door een computerproduct zal en kan worden vervangen. Alleen al niet omdat de leestechniek van een boek en het beeldscherm totaal verschillen.
Maar het mooiste verschil vond ik wel, dat een goed bewaard boek over 100 jaar nog net zo leesbaar is, terwijl de computertechniek zo dikwijls en vaak zo ingrijpend wordt veranderd, dat het zelfmoord is, wat daar aan tekst geproduceerd wordt.
Arme weblogs !
Van de mensen, die op straat werden ondervraagd was er een redelijk groot aantal, die het computergebruik erbij haalde. Maar iedereen was het wel eens over het speciale karakter van het boek, dat nooit door een computerproduct zal en kan worden vervangen. Alleen al niet omdat de leestechniek van een boek en het beeldscherm totaal verschillen.
Maar het mooiste verschil vond ik wel, dat een goed bewaard boek over 100 jaar nog net zo leesbaar is, terwijl de computertechniek zo dikwijls en vaak zo ingrijpend wordt veranderd, dat het zelfmoord is, wat daar aan tekst geproduceerd wordt.
Arme weblogs !
