Deze week verscheen een televisiereportage over een spaanse schrijfster, een jonge leuke meid, die zich op een plein in Madrid 24 uur (of langer ?) ten toon gesteld had in een doorzichtig plastic kast. Alleen de badkamer- en wc- genoegens werden niet publiekelijk vertoond.
Zij was niet de eerste, die zo iets uithaalde. Wie er oog en smaak voor heeft kon zulke dingen – en nog veel privater – gedurende langere tijd waarnemen. Maar daar stonden dan aardige bedragen tegenover, die de presentatoren (m/v) er mee konden verdienen. Daar was, leek me, bij die jonge schrijfster geen sprake van. Het kan in ieder geval alleen de bekendheid van haar werk ten goede zijn gekomen. Het was ten slotte maar een nieuws-flits tussen allerlei ander min of meer sensatienieuws.
Maar je vraagt je af >Moet dat nou zo<<?
In een tijd, dat de zg privacy om het hardst vecht met een hele reeks van andere verworvenheden.
