Voor het Deleuze-compendium droeg Wiep van Bunge het hoofdstuk aan over Spinoza. Ik had er op 18 maart 2009 dit blog over. Onder de literatuur vermeldde hij niet het artikel van Robert Piercey, "The Spinoza-intoxicated man: Deleuze on expression" [in: Man and World 29 (1996), pp 269–281]. In dit blog wil ik graag melden dat dit artikel hier op een Russische site als PDF te vinden is.
Dit valt slechts toevallig samen met de verzending vandaag door Jan de Koning van zijn verslag aan de deelnemer van de Spinoza-zomerweek van de inleiding die Jan Snel op dinsdagavond 27 juli 2010 verzorgde over Spinoza en Deleuze.
Mijn interesse in de filosoof Deleuze is aan de nogal matige kant, maar ik waardeer uiteraard zeer dat hij zich uiterst serieus met Spinoza heeft bezig gehouden en dat je van zijn lezing van Spinoza, zoals hij die in twee boeken weergeeft (waarvan ik alleen de 'praktische' las) , wel wat over Spinoza kunt leren. Maar je moet ook oppassen teveel meegezogen te worden in een interpretatie die mogelijk wat van de ware Spinoza afdwaalt.
Het aardige van dit artikel van Piercey is dat hij laat zien dat Deleuze niet alleen a.h.w. in historische zin over Spinoza schreef, maar dat hij zijn eigen filosofie in sterke mate vorm gaf naar die van Spinoza. Piercey geeft om dat te onderbouwen eerst een overzicht van Deleuze’s ontologie, schetst vervolgens in een tweede paragraaf Deleuze’s lezing van Spinoza als ‘expressionist’, en laat in de derde en slotparagraaf zien waarin Deleuze Spinozist is en waarin hij van Spinoza verschilt.
