Charles Grelinger, geboren in Amsterdam, was een Nederlands componist die zich in Parijs vestigde en later ook wel als Frans componist werd gezien: z'n meeste stukken dragen Franse titels.
Er bestaat van hem geen wikipedia of een andersoortige biografische internetpagina. Er is wel verspreid op internet het een en ander over hem te vinden. Hij schreef een autobiografie: 35 Ans de purée [Paris: A. de Smit, 1928 – De Koninklijke Bibliotheek van België bezit een exemplaar]
Z'n eerste muziekonderwijs ontving hij aan het Parijse Conservatorium. Op 12-jarige leeftijd componeerde hij zijn eerste werk: Première Pensée. Een jaar later vestigden zijn ouders zich terug in Amsterdam en ging hij naar het Amsterdams Conservatorium. Na z'n afstuderen – hij haalde de eerste prijs voor piano, solfège en harmonie – ging hij weer naar Parijs. In 1894 werd zijn opera Sombreval in diverse Franse plaatsen opgevoerd. Het jaar erna schreef hij Les Pharaons, een grote opera in 4 bedrijven. Er volgden werken als Le songe d'une nuit d'hiver en L'arbre de Noël, lyrisch drama in 1 acte, een operette in 4 bedrijven Nicilas Nickleby.
In 1907 componeerde Charles Grelinger een opera van Herman Heijermans toneelstuk uit 1900 Op hoop van zegen, die enige malen is opgevoerd. De première van Op hoop van zegen op 9 maart 1907 in het Amsterdamse Paleis van Volksvlijt, gedirigeerd door de componist Grelinger, werd door de recensent Van Milligen zeer uitvoerig en gunstig besproken in het Algemeen Handelsblad, al maakte het geheel een te langdurige en niet altijd levensechte indruk. [Hier]
De aanleiding dat ik hier een blog over hem maak is de ontdekking in het boekje over Spinoza’s sterfhuis dat ik gisteren aanschafte (zie hier) dat hij een suite voor piano, gewijd aan Baruch de Spinoza, componeerde. Op p. 66 is in dat boekje te lezen: “In de gebruikelijke 24 november-samenkomst van ditzelfde jaar [1930] droeg de in Frankrijk wonende toonkunstenaar Charles Grelinger enige passages voor uit zijn libretto Spinoza, een lyrische biografie."
