Porselein werd in de 17e eeuw onder welgestelden
in Europa buitengewoon populair en volop ingevoerd uit China. Uiteraard werd
getracht het in Europa na te maken; zo ontstond o.a. het Delftsblauw, maar
porselein was het niet. Dat namaken lukte onder meer niet daar de benodigde grondstoffen
hier niet gevonden werden. Het verhaal over de speurtocht naar en de ontdekking
van het procedé om porselein te maken is vaker verteld. Zie dit blog over de grote rol van Ehrenfried Walther von
Tschirnhaus.
Welnu, recent verscheen van Edmund de Waal, een kunstenaar
die al ruim 25 jaar met porselein werkt en wiens producten is in diverse musea
tentoongesteld worden, een boek, waarin hij vertelt over zijn obsessie om alles
over porselein te weten te komen. Hij gaat op onderzoek uit naar drie plekken
in de wereld waar porselein wordt gemaakt, in China, Duitsland en Engeland, en
wil ook alles te weten komen over de mathematicus Ehrenfried Walther von
Tschirnhaus en diens bemoeienis met porselein. En vanwege diens connectie met
Spinoza heeft hij zich ook een beetje in Spinoza verdiept. Dat laatste
blijkbaar wat oppervlakkig, want hij laat hem corresponderen met Isaac Newton. Maar
Von Tschirnhaus reist hij naar Dresden achterna – en hij schaft werk van hem
aan. En hij beschrijft hoe Tschirnhaus via grote lenzen in staat was genoeg
hitte te concentreren om Chinees porselein te smelten – een van de wegen om
het geheim te achterhalen. Enfin, dat hele verhaal beschreef de auteur in:
Edmund de Waal, The
White Road – a pilgrimage of sorts. Chatto & Windus, 24 Sept. 2015
Het wordt flink in de markt gezet. Cf. aparte website over het
boek, cf. books.google
Het is, na ontdekking van een review in The Guardian, een vermelding op dit blog waard. [Zie
ook dit blog waarvan ik bovenstaande afbeelding van Meissner
porselein leende]
