Bij m’n voortdurende surftochten op internet kom ik ook allerlei tegen dat op een of andere manier gaat over de vraag welke betekenis Spinoza’s joodsheid al dan niet heeft. Ik wijs op De onbekende Spinoza van Rebecca Goldstein. Er zijn ook al heel wat symposia over dit thema gehouden. Een fraai blog kwam ik tegen met een duidelijk en helder antwoord op de vraag:
“Would Spinoza have considered himself a Jewish philosopher; or a philosopher who happened to be Jewish?
Spinoza probably did not think of himself as a Jewish philosopher – it wouldn’t make sense, to put the “Jewish” before the “philosopher” for Spinoza would have been meaningless. You’re a philosopher or you’re not a philosopher. And the idea that there would be something Jewish, something either theologically Jewish or ethnically Jewish about his work — for Spinoza – would have been absurd.” [zie hier alwaar ook de reactie te lezen is van een bekende en actieve bezoeker van dit blog…).
Ik laat die verzamelde sprokkels verder rusten tot ik er ooit wat mee kan doen. Maar nu is er alle aanleiding om aandacht te vragen voor een boek, waarop ik gewezen werd door Kees van Hage, die me al vaker een tip gaf (waarvoor mijn grote dank).
Dit boek, David Biale: Not in the Heavens: The Tradition of Jewish Secular Thought. Princeton University Press, 2010, is nog maar net uit. Zo kort geleden nog maar verschenen, dat op de colophon-pagina zelfs 2011 staat aangegeven. Dat is te zien bij books.google. Als je daar Spinoza ingeeft levert dat 92 hits op!
En in de index die bij Amazon is in te zien, komt Spinoza’s naam het meest van alle voor, meer dan b.v. Mendelssohn en zelfs meer dan God. Het is duidelijk: dit is een boek dat – mede of vooral – over Spinoza gaat.
Bij de uitgever is de inleiding te lezen, waarvan ik de PDF hier geef.
