Toen ik in Brunssum arriveerde werd ik ontvangen door een bloedmooie jongedame. Na een half uur had ik pas door dat zij de spreker voor mij was. en. Ze was psychologe.
Ze was meer dan aardig (bij die waarneming speelde een hormonale beinvloeding – mijnerzijds – zeer waarschijnlijk een grote rol.. 
..)…..
Loes, zo heette ze, bleek ook te werken voor 'mijn' ggz-instelling, zij werkte specifiek voor de ouderen-divisie.
Ze stelde voor dat zij de presentatie zou beginnen, met een theoretisch verhaal over soorten angst.
Haar presentatie was indrukwekkend.
Want ondanks dat ze heel taaie kost uitlegde, waren de 'oudjes' zeer enthousiast over haar bijdrage. Een van de dingen die zij beweerde was dat ouderen zich vaak onterecht bang maken om buiten overvallen te worden. Bij mensen tussen de 10 en 30 jaar is die kans 10 keer zo groot!
Amazing eigenlijk, zo'n weetje.
En ouderen zijn vaak bang dat ze dement worden. Maar mensen die zich afvragen of ze dement worden, zijn juist super 'niet-dement'!!
Ik zag dat veel mensen zich erdoor gerust gesteld voelden.
Na mijn persoonlijk verhaal over angsten, kreeg ik veel bijval. Een mevrouw van in de 80 vroeg: "was je vroeger niet heel erg overgevoelig"?
Ik knikte. En na afloop aarzelde ze niet en gaf me – links, rechts, links – 3 zoenen, als dank voor mijn openhartigheid.
En ja, ik glom van verlegenheid, maar stiekum had ik die zoenen liever van Loes gehad……
Loes moest eens weten…….
* ik ben er steeds meer van overtuigd dat inhoudsdeskundigen en ervaringsdeskundigen meer dienen open te staan voor elkaars expertise.
t een, versterkt t ander. En andersom.
** In januari ga ik weer op stap met een lezing geven met loes die psychologe
______________________________________________________