Ik ga hier niet klagen, ik ga hier niet zielig doen. But somethimes lifes sucks….!
Neem nu dit, je krijgt bezoek op 27 december 2007, er wordt gerookt en het is gezellig. Dan stoot ik die asbak van de tafel. Niks spectaculairs tot nu toe. Maar nu is 
het 5 januari 2008 en kijk : de troep ligt nog steeds op de grond. Het aanrecht staat vol met afwas van gisteren en eergisteren. De wasmand puilt uit. De ramen moeten nodig gewassen. Allemaal simpele klusjes. Niet als ik last heb van mijn irrationele danggedachten en daarbij behoren depressieve gevoelens.
Het is nu even blijkbaar zo ver. Door de chaos in mjn hoofd is het chaos in mijn appartement. Wat moet ik doen. Ik denk na: ik moet niet zeuren en me vermannen. Zaterdagmiddag ga ik, ondanks mijn gevoel, (NU een slechte raadgever!!) opruimen, zoals dat hoort.
Mijn appartement is op dit momenst een afspiegeling van de chaos in mijn hoofd.
Ik ben niet trots op die chaos, ik voel me klein dat ik het zover heb laten komen. Ik krijg er het gevoel door dat ik een waardeloos persoon op ALLE gebied ben. Ik haat mezelf voel geen liefde voor mijn persoon.
Dat is onzin zegt mijn ratio, maar ik voel het wel zo.
Daar komt weer een rits irrationele dwanggedachten, net als stemmen, maar dan zonder geluid. Ik wil ze niet hebben die ongevraagde gedachten, maar ze zijn er. Ik moet dat accepteren.
Zondag is het weer netjes hier, ben ik weer trots op mezelf en kan ik weer van mezelf houden zoals HARRY JEKKERS het zo mooi bezingt:
FIJN WEEKEND!!!!!!!!!!!!
Morris©