Bron : Gelderlander
Hoewel het ieder jaar weer een groot feest is, zijn
we aan het eind van de week toch altijd weer blij als het voorbij is.
De blaren tellend, de (lege) portemonnee controlerend en concluderend
dat we flink wat slaap in moeten halen, kunnen we er weer een jaartje
tegenaan. Te zien aan alle vrolijke gezichten, zijn de militairen er
ook blij mee dat ze de laatste dag tegemoet gaan.
Voor de
vierde dag vertrekken de soldaten extra vroeg. Om half drie zit de
eettent al stampvol. Ze moeten vroeg bij hun laatste stop op de St.
Annastraat zijn, om in stijl Nijmegen binnen te lopen. Alle vier de
dagen worden ze goed in de gaten gehouden, en het peloton wat het beste
in het gelid heeft gelopen deze Vierdaagse, mag voorop lopen bij de
intocht. Vandaar het enthousiasme bij sommige groepen tijdens de
ceremonies! En wij maar denken dat ze dat marcheren na enkele honderden
meters wel op zouden geven…
Al
met al kan ik zeker zeggen dat het een geslaagde Vierdaagse was; ik heb
het eens op een heel andere manier meegemaakt. En waar wij na de eerste
dag al gevraagd werden hoe we zo vrolijk konden zijn – 'How can you be
smiling?' – midden in de nacht, blijven we ook na vier vermoeiende maar
geweldige dagen still smiling.
