17-Feb.
Zaterdagmorgen via Vught naar Vlijmen, om daar eerst gezamelijk een kop koffie(thee) te drinken bij Bert thuis. Onze 400 meter man. Samen met Gerard (400m), Ronald (800m) en Tonnie (trainer, maar niet de onze) gingen we met z'n vijven op weg naar Gent. Het was rustig op de weg, en er werd goed doorgereden, en met een nieuw clubrecor waren we binnen anderhalf uur in Gent. Daar aangekomen gelijk eerst het officiele gedeelte afwerken, namelijk je eerst even melden, en daarna je startnummers ophalen. We waren ruim op tijd, dus konden we lekker de benen strekken en uitrusten. De 400m lopers waren het eerst aan de beurt, dus zij vertrokken eerder om in te lopen. Iets meer dan een uur van te voren naar de kleedkamers om om te kleden. Tijdens een kampioenschap (baan en indoor) moet je altijd ruim van te voren melden in de callroom. En dan kun je dus niet meer je warming up doen, dus daar moet je rekening mee houden. Gelukkig hoefden we ons maar 10 minuten voor de start te melden in callroom. Samen met Ronald inlopen onder de tribune waar ze ook een kunststof baan hebben liggen, ideaal. Benen voelde goed tijdens het inlopen, alleen merkte toen al dat de lucht erg droog was binnen. Na het inlopen gingen we beiden een beetje ons eigen gang voor de warming-up. Na wat oefeningen en steigerungen de spikes aan voor wat stevige sprintjes. Die gingen ook heel lekker, had het gevoel dat ik met een hoge kniehef kon lopen. En toen was het tijd om naar de callroom te gaan. Daar even gekeken wie nu mijn naaste concurrent zou zijn. Aha, de man met het groene shirt, goed in de gaten houden dus. Eerst wilde ze ons nog in 2 series indelen. Dat vond ik wel heel vreemd, dan zou je een serie van 4 en een serie van maar 3 man krijgen. Ok, er zijn maar 6 banen, dus niet iedereen heeft een eigen baan, maar dat moet niet zo'n probleem zijn. En gelukkig, het werd inderdaad toch 1 serie. En heel toevallig werd ik samen met mijn clubgenoot Ronald in dezelfde baan ingedeeld. Ik in de binnenkant, maar ik ken mijn plek 
, dus voor de start nog snel gewisseld. Zodoende kon Ronald makkelijker starten. Er ontstond gelijk een kopgroepje van 3 man, met de groene shirt die daarin meeliep. De eerste 2 rondjes kon ik ze nog net volgen, maar moest ze toen toch langzaam laten gaan. Ik weet helemaal geen rondetijden, want ik kon geen klok vinden bij de start/finish, alleen op de 100m. Bij het ingaan van de laatste ronde zag ik dat de groene shirt het ook moeilijk kreeg, en redelijk aan het verzuren was. Probeerde nog aan te zetten, maar er zat een soort handrem op. Was niet echt verzuurt, maar kon niet uit het tempo komen. Liep wel iets in op nummer 3, groene shirt, maar niet genoeg. Toen ik over de finish kwam was ik niet echt kapot. En tijdens het uitlopen was ik al vrij snel hersteld, en voelde ik me goed. Voor me gevoel zou ik nu nog wel een 800m kunnen lopen, en dan sneller. Dat zou natuurlijk niet kunnen, maar dat gevoel had ik. Vorig jaar ook al een paar keer gehad, dat ik tijdens de wedstrijd niet harder kon, maar gelijk over de finish al weer hersteld was. Blijkbaar zit de handrem er nog op, maar ik kan hem (nog) niet vinden. Moest trouwens alleen uitlopen, want mijn clubgenoot Ronald won namelijk deze race, en was daarmee Nederlands Kampioen. Proficiat Ronald, klasse !!!! Zit er nu sterk aan te denken om toch nog ergens een indoor wedstrijd te lopen, om in ieder geval een snellere tijd neer te zetten, voel me verder goed. Ook de 400 meter lopers hadden het gevoel dat zij toch harder hadden kunnen lopen, dus even naar het indoor kalender kijken. Achteraf gezien, was die 800m zo voorbij, en heb ik hem als het ware op automatische piloot gelopen. Heel raar, de eerste keer dat ik een wedstrijd zo gelopen heb. Ook miste ik wel het wedstrijd ritme, niet gek natuurlijk, want dit was de eerste wedstrijd. Je kunt nog zo hard trainen, maar je moet eigenlijk gewoon een paar echte wedstrijden in je benen hebben. Verder ben ik dus wel tevreden met mijn tijd, tenslotte sneller dan vorig jaar. Maar voor mijn gevoel moet het toch harder kunnen. Enja, die vierde plek, ach, volgende keer beter.