Gisteren hebben we weer een adembenemende tocht achter de rug, terug door de Andes naar Fiambala.
Dit keer werd het vanwege de neutralisatie geen race tegen de klok en konden we ons vervoermiddel een beetje sparen. Tijd om eens van het maanlandschap om ons heen te genieten, wat prachtig is, doch niet doorkomt van wege de chronische vermoeidheid. Anderen hadden er ook last van en het zal wel te maken hebben met het zuurstof tekort op die hoogte van 4.700 m.
