Vanmorgen dus vroeg opgestaan voor de Anton Beks Bokaal, dus nog een klein middagdutje gedaan van een uur. En iets voor 4 uur was mijn nieuwe, maar charmante waterdraagster Sharon voor de deur. Het waaide redelijk, dus liep met lange runningpant, en dubbelshirt en windjack zonder mouwen. Het tempo lag iets hoger dan normaal, maar het ging heel makkelijk. Nog steeds gewoon praattempo. Na anderhalf uur een stukje van 4 Km versneld, volgens schema, en dat ging ook vrij makkelijk. Had net daarvoor nog wel ff snel een plaspauze moeten nemen, en had toen gelijk mijn windjack uit gedaan. Ook toen kon ik nog gezellig blijven kletsen met Sharon. Maar na 1 uur en 45 minuten gebeurde het, had het niet eens zo in de gaten, maar er kwam ineens een hond op me afgerend. En jawel, happen, eerst naar m'n kuiten, en toen m'n billen, en die waren blijkbaar beter gevuld, want hij beet. Niet echt pijnlijk, maar voelde wel dat ie gebeten had. De bazin die erbij liep was ook redelijk geschrokken dat de hond had gebeten, ze had nog een hond bij haar, die was van haar eigen en deze op vakantie bij haar. Thuis gekomen bleek in ieder geval dat de broek niet kapot was, en mijn huid ook niet. Maar je kunt wel een kleine bijtmark zien, licht bloeduitstortinkje. Hopelijk is deze plek morgen niet te stijf. Had er tijdens het lopen geen last van. Gelukkig werd Sharon niet gebeten, net herstellende van een kuitblessure, en mag nu weer lopen, zou ze door zo'n hapgrage hond weer moeten rusten. De duurloop uiteindelijk volbracht in 2 uur 15 minuten. In een redelijk tempo, maar voel me nu al weer bijna hersteld. Hadden wel geluk met het weer, net voor de onweersbui terug, en dus met mooi weer kunnen lopen.
