Bron : Gelderlander
04.00 uur. Opstaan, thuis in Nijmegen-Oost. Koffie drinken,
scheren, tandenpoetsen en een boterham eten. Dan vriendin Annelies wakker
kussen. Om vijf uur samen op de fiets naar de Wedren, met een gevoel van
opwinding en kriebels in mijn buik.
05.30 uur.
Starten. Dit wordt de eerste Vierdaagse in mijn leven. Het moet
lukken, na 940 km trainen.
7.00 uur.
We lopen in Bemmel op de
Teselaar. Mijn gedachten gaan terug naar mijn jeugd. Hier ben ik geboren en
opgegroeid. Ruim een halve eeuw (!) geleden voelde ik als kind dezelfde
kriebels in mijn buik als vanmorgen. Toen werden we wakker van zingende
militairen; dus snel kleertjes aan, in de klompjes en zo snel mogelijk naar
het parcours. Aan de hand van een Amerikaanse militair lopen. Kreeg ik het
geweer op mijn schoudertje, het sleepte net niet over de grond. Na een aai
over mijn bolletje en een stukje kauwgom werd ik vriendelijk weggestuurd, op
zoek naar de volgende Amerikanen. Spannend! Ik nam me voor: later als ik
groot ben, wil ik ook de Vierdaagse lopen. Nu ben ik groot, het is nu later.
