Zelfs hoog op een verlaten heuvel zijn er onderwerpen in Italië waar je niet rond kunt. Eén daarvan is ongetwijfeld voetbal, zeker nu morgen het wereldkampioenschap van start gaat.
En la squadra doet – in tegenstelling tot ‘onze’ rode duivels – mee en ook al zijn ze niet in beste doen, ze zijn natuurlijk wel de regerende wereldkampioen en dus leeft de voetbalgekte hier nog meer dan anders.
Ze hebben nog maar net een hoogtepunt achter de rug met de finale van de Champions League, gewonnen door Inter Milaan. Als je dan nog weet dat hier in onze streek de meeste mensen of supporter zijn van Inter of van La Juve besef je dat er aan ambiance geen gebrek was.
Ik was uitgenodigd door onze aannemer Claudio om met hem in het restaurant van vrienden de match te volgen en het was echt waar een ongelooflijke ervaring.
Boven het bomvolle restaurant hadden ze een zaaltje omgetoverd tot een soort theater, met een groot scherm in het midden en natuurlijk twee tafels vol met de lekkerste hapjes uit de streek en drank à volonté, Italië op zijn best dus: voetbal, eten, drinken en veel lawaai. Natascha had er bijna spijt van dat ze ook niet naar het voetbal was komen kijken.
Het was ronduit schitterend om zien hoe geëmotioneerd ze waren als er gescoord werd en als de scheidsrechter eindelijk het eindsignaal floot, volwassen mannen die met tranen in de ogen elkaar in de armen vielen, mooi.
Als top of the bill werden er daarna twee grote gebakdozen geopend met daarin taarten volledig in blauw en zwart gemaakt, de kleuren van de club, met foto’s in verwerkt van de trainer en spelers, een foto zou dit alles ongetwijfeld nog indrukwekkender maken maar ik had mijn toestel in de auto laten liggen, 
.
Noodgedwongen hoor ik nu dus bij de tifosi van La Squadra Azzurra, al was het maar uit nieuwsgierigheid hoe gek ze hier zouden doen mochten ze opnieuw wereldkampioen worden en welke veelkleurige taarten we dan zouden voorgeschoteld krijgen.
(Nicolas)
