’t Is zover … ons huis !

0
647

Eindelijk … na al die jaren aftellen is stap 1 voltooid: de aankoop van ons huis is achter de rug.

Ik heb er geen woorden voor om ons geluk te beschrijven.  Daarvoor moet je erbij geweest zijn op het moment van de sleuteloverdracht, de eerste stap in ons nieuwe huis, de schoonmaak van onze buitentrap (een nutteloos karweitje, maar o zo leuk), de eerste maaltijd in buiten in t-shirt met de blik op oneindig …

 (Natascha)  

huis Merana

 

We dit it

 

Een kleine stap voor de mensheid maar een allesomvattende pas voor ons, op donderdag 18 oktober kochten we eindelijk ons eigen droomplekje in Italië, Merana, here we come!

 

De fantasie werd plots werkelijkheid en dat is gewoon een geweldig gevoel, je dromen realiseren in plaats van er enkel over te filosoferen aan de toog.  Iedereen zou het moeten doen.

Vier jaar zwoegen, ontelbare huizen bekijken, eerst enkel via het net, dan ter plaatste rondrijden met makelaars, tenslotte bars afschuimen en vragen of er soms iemand is die iemand kent die iemand weet die misschien wel ‘iets’ te verkopen heeft.

Dan rondrijden met wildvreemde Italianen die je hun (meestal zeer goed) verborgen schat willen laten zien die ze enkel en alleen aan jou willen verkopen omdat het echt iets heel speciaals is, het beste plekje van het dorp…

Uiteindelijk gek gemaakt worden van verschillende huizen en al je energie en hoop investeren  om tot kopen te kunnen overgaan en dan steeds weer moeten beseffen dat tussen droom en daad inderdaad wetten en praktische bezwaren staan…

En dan terug fier zijn op jezelf wanneer je beseft dat je ondanks deze tegenslagen een dag nadien alweer op pad bent op zoek naar nog mooier, naar nog beter.

Zo waren wij echt wel 100% dat het plan niet zomaar een wens of fantasie was maar echt wel ons levensdoel, een visie, en dat het enkel een kwestie van wachten was tot het juiste moment en de juiste plek om te kunnen kopen.

Dat is dus 18/10/2007 geworden, tussen 18 en 20 uur om precies te zijn, op het kantoor van een halfhumoristische Italiaanse notaris, met drie Duitse verkopers en 1 aankopende Belg die op zijn minst hun niet kennis van de Italiaanse taal gemeen hadden.

Gelukkig was er ook één half Italiaantje in the house en was dat dan nog mijn vriendinnetje die zich als volleerde juriste in academisch Italiaans uitdrukte en de zeer geachte Heer notaris op enkele onvolledigheden wees en de brave man uitlegde hoe een en ander diende toegepast of geformuleerd moest worden.  Redelijk fiere Belg ik, die er bij zat en verbijsterd keek.

Cheques gewisseld voor sleutels, de deal of our life, that’s for sure!

(Nicolas)

ons huis

ons huis