We hebben hier al verteld over de oude spoorweg langs onze kust die geleidelijk aan omgetoverd wordt tot een wandel- en fietspad. Sommige stroken (eerder richting San Remo) zijn echt perfect om lekker ongestoord snelheid te maken op een racefiets. Dichter bij ons (Varazze-Cogoleto-Arenzano) kun je perfect wandelen en af en toe verpozen op een rustig strandje.
Om mijn conditie een beetje te onderhouden en ook wel ter afwisseling van een wandeling met de hond ga ik tijdens de winter twee à drie keer per week ongeveer 5 km joggen met Indy, wel beneden in het dorp omdat het daar iets vlakker is. Ik probeerde ook al gewoon onze deur uit te gaan en mijn toertje door het bos te lopen maar dat gaat mij toch iets te fel op en neer. Sommige van onze gasten doen dat schijnbaar probleemloos, in hoge zomer dan nog, respect, maar op mijn leeftijd (
) moet je je ambities een beetje aanpassen aan de werkelijkheid.
Soit, maandagavond mocht Natascha naar haar wijncursus in Savona en meestal wandel ik dan eerst met Indy over het strand, dan gaan we aperitieven en erna verkennen we de stad. Deze keer zag ik het sportiever en ging ik eens uittesten of het mooie (en niet onbelangrijk, biljartvlakke) wandelpad zich ook leende tot een avondlijke jogging van tien kilometer.
Het was 8 graden dus mijn muts, sjaal en handschoenen konden in de wagen blijven, iPod op (lekker swingende Belgische rock) en wijle weg, heerlijk. In het begin vele wandelaars, naar het einde toe nog enkel andere sportievelingen… de ondergaande zon, de uitgestrekte zee, een soort van vredige kalmte, goede muziek en je eigen regelmatige ademhaling, meer heeft een mens soms niet nodig om zich te verzoenen met dit bestaan.
(Nicolas)
