Soms is het vervelend dat je ongewild op moet staan omdat je
blaas vol zit. Eenmaal verlost van de druk sta je dan slaperig in de huiskamer
en werp je een blik op de klok. Okay, het
is half vier en juist als ik weer naar bed wil gaan melden de honden zich ook met
hetzelfde probleem. Het is buiten verrassend lekker weer. Bijna windstil, volle
maan, aangename temperatuur voor de tijd van het jaar en de bosuilen roepen in
het landgoed. Ook in twee tuinen verder roept een bosuil. Dan vliegt er een geruisloos
silhouet over de tuin en de duistere gestalte land in de grote eik. Dan laat
hij zich op een onmiskenbare luidruchtige bosuilenmanier van zich horen! Terwijl ik zittend op het terras geniet van het hoorspel merk ik dat ik niet alleen ben: een spurtende bosmuis schiet onder de beukenhaag. Een
paar dagen geleden had ik in de tuin de wildcamera voor een holletje met
werpheuvel gezet. Dus de bewoner gaat blijkbaar ook iets verder van huis. We
gaan maar even een rondje in het landgoed lopen en zie de zon met veel gloed
opkomen.
Het begint alweer een beetje
licht te worden en eenmaal weer in de keuken even koffie zetten. Dan een knal
tegen het keukenraam maar naar buiten kijkend is er niks aan de hand! Schouderophalend
ga ik verder met mijn ochtendritueel. De
hond wilt weer even naar buiten. Kwispelt aanwijzend heeft ze de oorzaak van de
knal gevonden: een pimpelmeesje (Cyanistes caeruleus).
Ik
pak de levenloze pimpelmees op en leg hem achterin de tuin en wordt zo weer
opgenomen in de voedselkringloop.
De
koffie is op en het is buiten lekker weer
dus ik besluit om even in de schuiltent te gaan zitten. Er komt van
alles zoals koolmees, winterkoninkje , vink,
roodborst, merel, huismus, heggenmus, boomklever, houtduif, Turkse
tortelduif, grote bonte specht en
gelukkig een levendige pimpelmees.
Pimpelmezen staan erom bekend dat ze niet veel stil zitten, dus ook niet voor een foto. Deze onrustige ADHD vogeltje zit vrijwel alleen stil als ze dood
zijn of tijdens het eten. En dat is vandaag allebei gelukt. Maar eerlijk gezegd
geef ik toch de voorkeur aan die uitdagende
laatste.
