Glück auf.

0
617
Wandelend door de Maasvallei zie je overal het steenkoolmijn verleden. Het karakteristieke mijnwerkersdorp met bijbehorende kerk met de patroonsheilige Sint-Barbara. Oude spoorrails die her en der dienst doet als weipaal. De twee schachtbokken en de gigantisch mijnsteenbergen zijn de meest in het oogspringende stille getuigen. In 1987 werd ook hier de mijn gesloten.
Maar toch! Wie goed kijkt is er nog steeds mijnwerkers aktiviteit. De koempels, met vleugeltjes, graven dat het een lust is. De Grijze zandbij (Andrena vaga) graaft een loodrechte hoofdingang in de bodem naar beneden en is vaak meer dan 50 cm diep. Onderaan deze gang vertakt zich onderin meerdere zijgangen, met op het eind ronde verbredingen van de afzonderlijke broedcellen. Er worden ongeveer tien van deze broedcellen gemaakt. Eenmaal klaar met graven worden deze gevuld met stuifmeel en nectar. Om daar een eitje in te leggen en dan wordt de cel liefdevol afgedekt om de volgende generatie koempels veilig te stellen. De "mijn"zandbergjes zijn ook goed zichtbaar. Op deze wijze zet de Grijze zandbij de steenkoolmijntraditie voort. Zij het op bescheiden schaal.