Onderweg door Brabant nemen we een rustpauze op een luidruchtige parkeerplaats langs de A2. Hier staan in de smalle rand tussen asfalt en berm volop Hertshoornweegbree (Plantago coronopus). Van nature komt de Hertshoornweegbree voor in de kustregio's van Europa. Deze soort groeit graag op ziltige, zandige plekken in duinen, op zeedijken, hoge schorren en groene stranden. Wat bezielt die frisse zeelucht plant om langs de stinkende autowegen en vertrapte parkeerplaatsen in het binnenland te groeien? Het antwoord ligt in de winterse gladheidsbestrijding. Om de menselijke levensader enigszins open te houden tijdens barre winters worden erop de asfaltwegen tonnen zout gestrooid. Bij alle voorbijkomende voertuig spat de door zout doordrenkte drab op de bermen. Door het hoge zoutgehalte gaan veel bermplanten in het voorjaar dood. Door de verminderde concurrentie in de vegetatie heeft de Hertshoornweegbree zijn kans aangegrepen om juist daar te groeien. Daarnaast kan deze plant uiteraard goed tegen zout en vertrapping. Ondanks het gemis van de frisse zeebries is het leven voor de Hertshoornweegbree in Brabant blijkbaar ook goed!
