Op 29 maart zijn bij de vijver de eerste ganzeneieren uitgekomen en een aantal dagen later ook de andere drie nesten. In het begin van het eerste legsel zag ik naast de twee ouders ook steeds een Kolgans. Heel merkwaardig….deze vreemde snuiter wordt door de ouders redelijk getolereerd en zorgt voor een beetje veiligheid van de pullen (jaagt opdringerige pullenloze ouders weg). Een keer raakte de Kolgans een beetje in de stress toen twee nesten (11 pullen) zich samenvoegde. Als een gek was hij/zij bezig om de boel te scheiden en dat lukte niet! Gefrustreerd ging die toen achter de Nijlgans aan die zich van geen kwaad bewust was en snapte er niks van. Na twee rondjes gejakker rond het broedeiland werd de Nijlgans weer met rust gelaten. Inmiddels hadden de jonge pullen zich zelf weer gesorteerd. De "ganzenhoedster"" ging weer naar het pleeggezin en zwom als een schaap erachteraan. Ongeveer drie weken na dit voorval voegde de vier jonge gezinnen zich bij elkaar. Het was een genot om de pullencreche te zien. De Kolgans bleef, zij het op gepaste afstand, bij de pullencreche. De pullen binnen de creche groeien goed onder leiding van de zorgzame ouders. Toen leek wel of het noodlot had toegeslagen! Eind april waren alle ganzen bij de vijver verdwenen. En ineens zag ik nog een pulletje op het gras zitten. Schijnbaar onverstoorbaar gras etend tussen de andere aanwezige eenden. Wat is er gebeurd?? Na vele navragen of mensen iets verdachts op of rond de vijver hadden gezien leverde geen bruikbare informatie op. Maar het was de aanwonende tot hun spijt wel opgevallen dat de gansjes verdwenen waren. Uiteindelijk na twee slapeloze nachten kwam het verlossende woord. Een man vertelde dat hij met zijn auto moest stoppen voor een paar grote ganzen met ontelbare kleintjes die vanuit het dorp de weg overstaken richting de rivier. Die oversteekplaats is 1 kilometer van de vijver verwijderd! Dit had ik echt niet verwacht. Bij navraag van een ganzenspecialist blijkt dit soort verplaatsingen van 5 kilometer vrij normaal te zijn. Maar één van zijn ganzen heeft in het voorjaar van 2011 wel heel bont gemaakt om een afstand van 15 (!) km af te leggen om van nest naar opgroeiplek voor de jongen te komen. Zo zie je maar dat schijnbaar hele gewone soorten heel interessant gedrag kunnen vertonen die je versteld doen staan! Ik ben vandaag nog even bij mijn "pleegkindje" geweest die de boot heeft gemist. Maar die kleine houdt, ondanks het gemis van de pullencreche, zich dapper! Is alert voor honden en mensen. Er komen al staart- en dekvleugelveren door. Loopt veel bij de eenden en valt door zijn eendgrootte niet meer zo op en dat biedt ook een beetje bescherming. Hoop dat "mijn" gansje goed opgroeit zodat deze geringd kan worden. Dan wordt dit gansje een Grauwe gans met een hopelijk heel lang levensverhaal die we kunnen blijven volgen!
