…zei de Jood Peres, deze week. De man die in 1994 met de Palestijn Arafat de nobelprijs voor de vrede kreeg.
Heel eventje waren de twee Havikken in 1994 duiven. Er gloorde hoop. Hoop op vrede.
Terwijl menig nederlander zich de afgelopen dagen een weg baande, door de sneeuw en kou, sloegen in Gaza als vanouds de bommen in.
Geen lastiger conflict dan Dat tussen Israël en de Palestijnen. Want beide partijen hebben gelijk, maar ook weer ongelijk.
Van wie is de grond? Eeuwenlang woonden hier Joden. Euwenlang Palestijnen.
Waar er 2 vechten, hebben er 2 schuld zei mijn moeder altijd, als ik
weer eens ruzie maakte men mijn broer. Dan hoefde ze zich niet te verdiepen in het conflict. Vaak was ook niet meer te achterhalen wie er nu gelijk had. Ze stuurde ons ruziemakers dan ook terug naar ons hok.
De internationale gemeenschap zou hetzelfde als mijn moeder moeten doen. Maar dan met Israël en de Palestijnen.
Dan is er weer rust. Voor even tenminste. Want dit conflict is als de seizoenen. Het komt steeds weer terug. Helaas.*
* dat deze letters zwart zijn, berust niet op toeval…
_____________________________________________________________
