Dit is geen recensie, maar een signalement van een boekje waarvan ik het bestaan tegenkwam en waarin Spinoza gelezen zou worden. Daarom heb ik er wat over bij elkaar gegoogled.
Lars Iyer woont en werkt in Newcastle upon Tyne, waar hij Senior Lecturer in filosofie is aan de School of Modern Languages van de Newcastle University in het noordoosten van Engeland. Hij schreef twee boeken over Maurice Blanchot (Blanchot's Communism: Art, Philosophy, Politics en Blanchot's Vigilance: Phenomenology, Literature, Ethics). En sinds enige jaren schrijft hij op zijn webblog spurious.typepad.com. Daaruit heeft hij nu een boek samengesteld: Spurious. Melville House, 2011, 192 pp.
Een recensent vergeleek het met “Laurel & Hardy at the End of Times.” En volgens de New York Times is de plot van deze “new comic novel: “Two yammering intellectuals ponder life and the fungus taking over one of their homes.”
Kortom, het zou dus een nogal lollig opgezet boek zijn. Wat ik ervan begrijp: schrijver en filosoof Lars Iyer vertelt het verhaal van iemand die het graag over zichzelf heeft en die een goede vriend W. heeft met wie hij reizen onderneemt – vooral op zoek naar licht verteerbare literaire conferenties waar het betere soort jenever geschonken wordt. Deze vriend en fellow philosopher doet behoorlijk geïnteresseerd in God en wiskunde. Ze stellen mekaar in hun ogen allerlei filosofische vragen – regelmatig valt de waarom-vraag – waaronder merkwaardige vragen, zoals "Do you think it's possible to die of stupidity?" Ze lezen beiden graag Kafka, maar zijn het er over eens dat literatuur je hersenen slap maakt. En ze genieten allebei ook zeer van de schoonheid van Spinoza’s Ethica. Hoewel… zoals op het blog te lezen is, Spinoza vooral literatuur is die je telkens vooral voornemens bent te gáán lezen.
Hier enige Spinoza-staaltjes uit de blogs:
