Reizen per trein kan leuk zijn. Het is niet druk in de coupé. De warmte is wel nadrukkelijk aanwezig. Je kunt gerust zeggen, dat het benauwd is. Mijnheer Welloos staart uit het raam in de hoop, dat de weiden gauw door bossen vervangen zullen worden. Dat scheelt directe zon en is het dus ook wat minder warmte. De man, die aan de andere kant van het pad op de »aparte stoel« zit, is al in slaap gevallen. Dat mag hem niet overkomen. Hij moet in Eindhoven overstappen en dus moet hij zorgen bij te tijd te zijn.
Maar dan moet hij het toch opgeven en zachtjes zakt zijn hoofd in de richting van het raam. Maar voordat de bons komt, is hij al zover naar beneden gezakt, dat deze geluidsoverlast de coupé bespaard blijft.
Zo merkt hij niet, dat na de stop te Breda de conducteur de coupé is binnengestapt. Maar ook de andere slapende man merkt niets. Tot hij op zijn schouder wordt getikt.
> Mag ik even uw vervoerbewijs zien ?
De man schrikt zich een hoedje, dat hij vanwege de warmte niet op heeft. Hij zwaait wat met zijn armen in het rond en doet alsof hij in zijn zakken naar het kaartje gaat zoeken.
Met een sterk slaperige stem vraagt hij de conducteur
>Waar zijn we eigenlijk ?
> De trein heeft net in Breda gestopt !
> Ach gutteguttegut, ik had in Zwaluwe uit moeten stappen !
> Laat u me nu maar eerst uw kaartje eens zien !
De toon van de conducteur, die kennelijk ook liever achter een pilsje op een terras had gezeten, wordt wat minder geduldig.
>Ja, dat deugt nu natuurlijk van geen kanten, maar ik kan toch ook niet helpen, dat ik in slaap ben gezakt?
De conducteur bekijkt het kaartje en zegt
>U moet nu in Tilburg overstappen en weer terug. Ik zal u een kaartje verkopen, retour Zwaluwe-Tilburg en daar komt dan nog 3,50 bij.
>Maar mijnheer, dat kunt u toch niet verlangen van een rentenier, die door de hitte in uw trein in slaap is gevallen?
De conducteur geniet van de rust in de coupé om er een leuke rel van te maken.
Maar inmiddels is mijnheer Welloos ook wakker geworden. Die heeft direct door, wat er aan de hand is. Hij weet zich nu op geen stukken na te herinneren, waar hij zijn kaartje gelaten heeft. Maar wat erger is, hij heeft verder geen cent op zak. Dan neemt hij een kloek besluit. Hij blijft»slapen«, om zich ook wakker te laten maken. En dan zal hij laten zien, dat hij niet voor niets jarenlang lid is geweest van de toneelvereniging »Achter het Voorhang«.
Wanneer de conducteur hem wakker maakt krijgt hij te maken met een oude man, die ook in zijn slaapje gestoord, blijkt aan geheugenverlies te lijden. Hij kon zich ook niet legitimeren.
Toen in Tilburg geen perronopzichter te vinden was, nam de conducteur hem mee naar Eindhoven. Daar was wel een perronopzichter, die met hem direct naar de spoorwegpolitie ging. Aangezien die in zulke gevallen ook niet is gespecialiseerd, werd de gemeentepolitie opgeroepen. Die zou mijnheer Welloos wel meenemen naar het bureau.
Maar, misschien ook al vanwege de warmte, de agent vergeet het handje boven zijn hoofd te houden bij het instappen. En mijnheer Welloos stoot op een vreselijke manier zijn hoofd. En… dit had directe gevolgen.
Mijnheer Welloos is letterlijk op slag weer helemaal bij de tijd en vraagt verbaasd aan de agent
>Wat doe ik hier ??
De agent heeft direct door, dat zijn hulp niet meer noodzakelijk is en wanneer mijnheer Welloos hem dan zijn spoorkaartje weer kan laten zien, is hij blij van een hoop administratieve rompslomp verlost te zijn. Volslagen onherkenbaar voor het aanwezige spoorwegpersoneel weet mijnheer Welloos nu zijn trein naar Helmond te bereiken, waar hij zijn kinderen en kleinkinderen een mooi verhaal kan vertellen.
