Een oxymoron is een stijlfiguur van twee tegengestelde begrippen, zoals bijvoorbeeld een ‘levende dode’. Zo vloekte ooit ook de combinatie ‘seculiere jood’, maar dat is al geruime tijd niet meer het geval. De groei van het aantal seculiere joden is enorm en mede daarom raakt onder hen Spinoza zo in. En niet alleen onder seculiere joden, maar het lijkt alsof ook gelovige joden “dan maar liever Spinoza” binnenhalen, omdat er dan tenminste weer van God sprake is, want “secularism, the disappearance of the word ‘God’ from the minds and tongues of millions of Jews…” dat lijkt voor hen wel het ergste dat er is.
Bij mijn surftochten kom ik dit onderwerp vaak tegen, daar bijna altijd wel de naam van Spinoza in de discussie valt. Ik kan dat niet allemaal vermelden, maar vanmiddag verscheen er in The Jewish Week een fraai overzichtsartikel dat het onderwerp (de groei van het seculiere jodendom en het ontstaan van seculiere joodse organisaties) breed neerzet en waarnaar ik daarom deze keer graag verwijs. [Zie hier]