Het was inmiddels 5 na zevenen. Daar stond hij dan. Voor haar. Het meisje had zichtbaar in de zon gezeten. De licht gebruinde huid, maakte haar nog mooier. Hij pakte haar hand, zo ver was hij dan toch alwéér.
Toen keek hij over haar schouder. En schrok een beetje. Want hij zag zag dat er licht brandde in dat appartement tegenover het pleintje.
Het zou toch niet zo zijn dat iemand hen van daaruit kon zien?
Die gedachte maakte de situatie nog moeilijker.
Hij kuste dan maar niet.
Kussen kon altijd nog.
Maar dan op een ander pleintje.
…………………………………………………………………………..
…………………………………………………………………………..
………………………………………………………………………….
………………………………………………………………………….
_______________________________________________________
