Joods-Italiaanse geleerde en schrijver, rabbijn die vele jaren hoofd was van het Collegio Rabbinico van Padua. Ook bekend als Shadal. Hij was filosoof of eigenlijk meer een antifilosoof, dichter, essayist, Hebreeuws filoloog en literatuuronderzoeker en Bijbelexegeet. Hij schreef zowel in het Hebreeuws als Italiaans en correspondeerde met joodse denkers over de joodse Verlichting, de joodse hervormingsbeweging en het nationalisme, waarbij hij zich zou hebben onderscheiden door "originaliteit en oprechtheid."
Hij was het die schreef “that every honest man should rise against the Spinozists.” (Zie een vorig blog). Hij was niet alleen tegen het Spinozisme, maar ook tegen de Kabbala. Hij beschouwde de ‘theologie van de Zohar’’ als een pantheïstische afwijking van het jodendom. Bij diverse gelegenheden verwierp hij Spinoza’s posities als deterministisch en antifinalistisch. Wat op zich niet nieuw was, maar Shadal ging daarin zover dat hij meende dat Spinoza door al zijn vrienden verraden werd, wat nog eens extra krachtig de onwaarheid en onvroomheid van zijn positie zou bewijzen. Hij zag hem als een grote individualist en een verrader en als verantwoordelijk voor het modernisme.
