Het was buiten warm. En het was dan ook bloedheet in de auto van de psychiater. We reden naar het psychiatrisch ziekenhuis.
Want een cliënt (blijft raar klinken uit mijn mond… ) van ons wijkteam was door de crisisdienst opgenomen de afgelopen nacht.
Gelukkig blijft ons team (……blijft raar kilinken uit mijn mond…) verantwoordelijk voor de behandeling, óók tijdens opname.
Na het gesprek met de jongeman, die nog totaal overdonderd leek door zijn kwetsbaarheid, werd een plan van aanpak voorgesteld.
In dat plan geen kleisesessies en mandela's kleuren protocollaire behandeling, maar wél zwemmen én twee dagen per week fitness, omdat de jongen dat zelf aangaf.
Ik moest van de psychiater eea even doorgeven aan de afdelingsverpleegkundige.
Ze vroeg daarop mijn naam.
" Bond Wasserman, James Bond Maurice Wasserman".*
*en ik wilde het écht niet voelen, maar toch was er even dat gevoel.
dat gevoel van macht over wraak op het psychiatrisch systeem.
Heel even, maar toch…
_______________________________________________________