Afgelopen vrijdag was ik in een boekwinkel in Heerlen en pakte een boek over astrologie in mijn handen. Een verkoopster kwam alras op me afgelopen en vroeg of ik spiritueel aangelegd was. En of ik geïnteresseerd was in spirituele muziek. Het winkelmeisje zag er leuk uit – niks mis mee – met dat strakke zwarte t-shirtje enzo……
Maar van haar vraag kreeg ik 'jeuk'.
"Wat nou spiritueel?", vroeg ik dan ook enigzins geërgerd.
"nou of u geïntersserd bent in een leven na of voor de dood, en of u weet wat karma is. En of u……."
Op zo'n momenten denk ik dan altijd aan wat ik in mijn leven heb meegemaakt. Aan de momenten dat mijn angsten zo groot waren dat ik niet meer naar buiten durfde, niet meer naar een patatkraam durfde. Dat ik me zelf uit die angsten geknokt had. Dat ik weer kan genieten van een zak frites. Dat ik allerlei mensen in mijn leven ontmoet die heel erg veel kracht uitstralen. Dat ik steeds meer geloof in mezelf. Dat ik weet dat religies de neiging hebben om een monopolie op de waarheid te claimen. Dat …………
"Ik ben dus spiritueel denk ik " zei ik tegen het meisje. "Ik houd nl van oorlog. Een frietje oorlog, bedoel ik dan. Met op de achtergrond muziek van the Cure"
Noem me atheïst noem me spiritueel.
Noem me liever MAURICE.
_______________________________________________________________
