Deze week sprak ik, via mijn werk, weer de meest uiteenlopende mensen. Zo was hij er ook weer. De schizofreenjongen die een verleden had in de drugsscene en die stemmen hoorde. Hij ontwikkelt zich meer en meer. Ik mocht al eens het genoegen proeven om met hem een gastles te verzorgen aan hulpverleners in opleiding. Wat het meest indruk maakte op mij en de studenten was toen hij ging vertellen over een stem in zijn hoofd die muziek maakte. Dat hij die ook nooit meer wilde missen. Hij kan er heel open over vertellen. Over die stemmen, hoe vermoeiend ze kunnen zijn, hoe je ze soms moet laten uitrazen, hoe………
In de zelfhulpgroep, waar ie via mij terechtkwam, is hij een steun voor andere stemmenhoorders. Hij is als het ware een katalysator voor anderen, door zijn aanwezigheid durven andere schizofrenen stemmenhoorders er ook voor het eerst in hun leven over te praten.
Moet ik nog uitleggen hoe hij mijn leven én dat van anderen verrijkt?
Forget it, because it's alweer 27 graden hier……….ik ben weg, wat zonnebrandcrème halen, niet zonder mijn walkman. Maar waar heb ik die prul nu gelegd?
_______________________________________________________