Bijna een halve eeuw na zijn dood in 1965, blijft Malcolm X een icoon die tot de politieke verbeelding spreekt: deze voorganger van de strijd van het zwarte radicalisme tegen het witte racisme die uitgroeide tot een geopolitieke kracht voor de derde wereld. Zijn toespraken, politiek activisme, en religieuze overtuigingen bereikten na zijn dood mythische proporties, tegelijk zowel gevolg van als verklaring voor het enorme succes van de Autobiografie van Malcolm X, die hij schreef samen met Alex Haley en die postuum uitkwam. Marable, over wiens boek zodadelijk, meent dat er meer van Haley dan van Malcolm X in zat. Hoe dan ook, het blijft op het punt van memoires een klassieker over de omvorming van een eigenzinnige jeugdige crimineel in een vurige nationale woordvoerder van de islam, en – na een scheiding van die groep die uiteindelijk zou leiden tot zijn dood – een radicale mensenrechtenadvocaat en Pan-Afrikanist die openhartig zou toegegeven dat sommige van zijn vroegere inzichten van politieke kortzichtigheid getuigden.
In april van dit jaar verscheen het boek, waaraan de historicus aan de Columbia University (deskundige op het terrein van ‘zwart Marxisme en radicalisme in de vroege jaren ’80) ruim twintig jaar werkte en dat wel eens diens levenswerk zou kunnen blijken te zijn, want een paar dagen voor het uitkwam overleed hij, Manning Marable. Zijn boek: Malcolm X: A Life of Reinvention (Viking, 2011).
