Wanneer oom Antoon dacht, dat hij een bezoeker al een poosje niet gezien had, kwam hij altijd met zijn geliefde opmerking. Hij was vroeger leraar in het middelbaar onderwijs geweest. Hij genoot nog van zijn »thuissituatie«.
>>Iedereen zegt, dat één en één twee is, maar dat is drie!<<
Op een keer bezocht hem een ander neefje, dat net de mavo had verlaten. Die was niet helemaal met de toestand van oom Antoon op de hoogte en reageerde daarom
>>Het eerste is een axioma en het tweede is niet waar!<<
Oom Antoon bleef even stomverwonderd stil, waarop hij reageerde
>>Actie ? Wat actie ? Oma heeft al jaren geen actie. Zij houdt me alleen nog maar vast, als de zuster het doet voor het wassen!<<.
Voorzichtige navraag leerde ons later, dat het een voorzorgsmaatregel was, nadat oom Antoon het tijdens het wassen – dus ongecontroleerd – een paar keer gepresteerd had.
