Hier hebben we weer een Duitse filosoof, jurist en politicus die enige eer in de Spinoza-studie heeft verdiend, waarover de de.wikipedia-pagina over hem volledig het zwijgen toe doet – hetgeen ik nu al zo vaak heb moeten constateren. Ik geloof niet in samenzweringen, maar wel in onwetendheid, brede ongeïnteresseerdheid of bevooroordeeldheid als het om Spinoza gaat. Gelukkig is er dit blog om te wijzen op b.v. zijn Erläuterungen zu Benedict von Spinoza’s Ethik.
Na z’n gymnasium ging Kirchmann rechten studeren in Leipzig, vervolgens in Halle. Na zijn studie kreeg hij een aanstelling bij justitie en vier jaar later werd hij strafrechter. In 1835 Landgerichtsdirektor in Querfurt en vier jaar later in Torgau. In 1846 verkreeg hij de hoge justitiefunctie van Staatsanwalt in Berlijn die hij twee jaar behield. Hij verloor die positie wegens opvattingen die te radicaal zouden zijn voor zijn ambt. Nadat hij in 1847 zijn beroemde rede had gehouden over Die Werthlosigkeit der Jurisprudenz als Wissenschaft,*) werd hij een jaar later weggepromoveerd tot Vizepräsident des Oberlandesgerichts in Ratibor.
Ook was hij politiek actief. Voor de Fortschrittspartei zat Kirchmann van 1862 tot 1870 en van 1873 tot 1876 in het Preußische Abgeordnetenhaus. Tevens was hij van 1867 tot 1877 lid van de Reichstag.
