Hij was een tamelijk vrijdenkend geestelijke, schrijver en
politicus.
Bertrand Russell kon Picton’s Spinoza, A Handbook To The Ethics, wel waarderen, in die zin “that
Picton's interpretation of Spinoza is reliable enough for the general reader.” [Zie
onder]
Na het afmaken
van de High School ging James Picton eerst aan de slag in het kantoor van z’n
vader die architect was. Op z’n 19e begon hij aan zijn opleiding tot geestelijke aan
het onafhankelijke Liverpool Institute en vervolgens aan het Owens College in Manchester,
waar hij een London University MA in de klassieken behaalde in 1856. Datzelfde
jaar werd hij onafhankelijk geestelijke aan Cheetham Hill te Manchester, bekleedde
vervolgens vergelijkbare posities in Leicester (1863-68) en Hackney (1858-76), was
lid van het schoolbestuur voor Londen van 1869 tot 1878. Daarna was hij tien
jaar, van 1884 tot 1894 voor Leicester lid van het Parlement. Naast al deze
werkzaamheden was hij schrijver [ik volsta met deze link naar zijn boeken online; en deze link].
In kerkelijke
vergaderingen had hij er geen moeite mee om zich als pantheïst te afficheren, de
menselijkheid van Christus te benadrukken (wonderen werden niet gedaan), en te
benadrukken dat voor een geloofsgemeenschap doctrinaire overeenstemming geen
vereiste was. [Cf.]
Hij schreef o.a. een biografie over Oliver Cromwell, Oliver Cromwell: the man and his mission [Londen,
Cassell, Peter, Galpin & co., 1882].
“Na een flinke afschuw van elk dogmatisme ontwikkeld te
hebben, bewoog hij tot ver buiten de bermen van agnosticisme” [Cf.], – en schreef:
