Het was rond 1970.
Als goede ouders dachten we onze dochters ook goed op te kunnen voeden door ze een bezoek aan te bieden aan het Openlucht-Museum in Arnhem.
Op onze rondgang kwamen we ook bij een schuurtje langs, dat opviel door zijn eenvoud. Onze oudsten konden al wat lezen, maar het begeleidende bordje zei hen niet veel.
Vandaar dat Pa gevraagd werd enige toelichting te leveren.
Je kon over het onderdeurtje naar binnen kijken, de kleinste moest even worden opgetild.
En pa vertelde
> Zo werd en wordt Trappistenbier gemaakt, zegt het bordje.
Maar dat zegt hen nog niets.
We zagen een open ruimte, waarin op halve hoogte een soort vliering gemaakt was. Er stond een laddertje tegen aan. Meer niet. Geen enkele aanwijzing, aanduiding op het lekker sap!
Dus had ik wat uit te leggen.
> Kijk, daar op dat trapje ging dan een pater staan. Halverwege plaste hij dan in een vat en dat lieten ze zolang staan, tot het bier geworden was….
Naast ons stonden drie oudere vrouwtjes. Ik had de indruk, dat het nonnen waren, die – als een van de eersten – het habijt hadden afgelegd.
Zij keken me aan met een gezicht…. onbeschrijfelijk ! De ogen rolden haast uit de kassen.
Die man is compleet zot! Die arme kindjes !
Was de toen beroemde Bert Haanstra , docu-filmer, in de buurt geweest, had hij een Gouden Shot gehad!
Bij het zien van de oude familie-dia’s komt het verhaal nog wel eens over tafel.
En we kunnen er nog eerlijk om lachen. Helaas, niet meer bij een pilsje.