De volgende tekst die ik als motto in een boek tegenkwam, kwam op mij over als een manier van spreken, zoals ook Spinoza in de voorwoorden en aanhangsels in de Ethica had.
| Omdat ze de krachten van de natuur niet kennen en opdat ze niet eenzaam zullen zijn in hun onwetendheid, willen ze liever niet dat iemand anders probeert om ergens achter te komen; ze willen dat we denken als wilden en niet geïnteresseerd zijn in de oorzaak van iets… Maar wij zeggen dat oorzaken altijd gezocht moeten worden.
Guillaume de Conches (12e eeuw) |
De verwantschap die uit dit citaat lijkt te spreken, maakte mij nieuwsgierig naar die auteur.
Guillaume De Conches was een Franse scholastieke filosoof, humanist en natuurkundige. Hij zag zichzelf vooral als een physicus of 'natuurfilosoof'. Hij was leerling van de filosoof Bernardus van Chartres en John van Salisbury en mogelijk Abelard en gaf enige tijd leiding aan de in 990 door Fulbertus gestichte kloosterschool van Chartres, doceerde eveneens in Parijs en was leraar van Hendrik, zoon van Geoffrey Plantagenet, de latere Henry II van Engeland.
Frontispiz einer Handschrift des Dragmaticon von Wilhelm von Conches, Cologny-Genf, Bibliotheca Bodmeriana, Cod. Bodmer 188 (frühes 13. Jh.). Dargestellt sind Platon (oben rechts) im Gespräch mit der personifizierten Philosophie (oben links) sowie Wilhelm von Conches (unten rechts) mit Gottfried Plantagenet (unten links).
