Leek de winter bijna voorbij en werd ik, vorige week, alsnog getrakteerd op een portie griep. Hoofdpijn, groene snot, nog meer hoofdpijn, koorts…
Alles d'r op en d'r aan dus.
Gelukkig had ik wat paracetamol in huis. Gelukkig was er iedere morgen ook bezoek.
Hij, het was duidelijk een hij, kwam iedere morgen even kijken op mijn balkonnetje. Ik dacht: wat lief eigenlijk. Of kwam hij een beetje uit eigenbelang? Ik vergat nl enkele dagen de broodresten op het balkon te gooien! Dat is ook helemaal niet interessant, bedenk ik me.
Hij gaf me kracht, dat is wel interessant.
Hij 'zei' me dat de lente er aan kwam. Hij herinnerde me aan de tijdelijkheid van mijn hoofdpijn.
"Dankjewel lief roodborstje. Dat je er was. Geniet straks maar lekker van de restjes van mijn pizza, heb je wel verdiend".
