Geen zin om te loggen. Ook jullie nauwelijks bezocht
, sorry!
Best wel zwaar klote depressief voel ik me al meer dan twee weken. Soms word ik er zo moedeloos van.
Maar ja, dat ben ik 
.
Wat me ongetwijfeld niet helpt is mezelf zielig vinden. Wat wél helpt is om te kijken naar wat ik allemaal voor me heb liggen. Ik ga maar wat schrijven over mijn werk.
Deze week is een erg mooie werkweek.
Maandag zit ik in 4 sollicitatie gesprekken voor de functie van sociaal psychiatrisch verpleegkundige (SPV) samen met mijn manager en een psychologe. Erg boeiend om te doen, met name omdat ik SPV-ers nogal een dubieuze beroepsgroep vind. Ze denken te eenzijdig medisch over psychiatrische problemen, vind ik. De meeste SPV-ers hebben niet zoveel niet zoveel uit te staan met de context waarbinnen psychische problemen zich ontwikkelen. Zij richten mi te veel op de pathologie van het individu. Daarover zal ik ze vóóral aan de tand voelen. En natuurlijk mogen ze geen 'foute' antwoorden geven op vragen als: "hoe denkt U over de inzet van ervaringsdeskundigen binnen de psychiatrie
!!
Dinsdag begeleid ik 2 lotgenotengroepen. Dat is 2 maal 2 uur flink aan de slag. Uit zo'n werkgroep haal ik ontzettend veel energie. Vooral omdat je cliënten mensen ziet groeien. De focus ligt vooral op wat mensen wél kunnen ipv op hun beperkingen. Een hele andere insteek dan die SPVers, psychiaters over het algemeen kiezen.
Woensdag heb ik MDO.
Sorry, vakjargon op mijn weblog
.
MDO staat voor Multidisciplinair Overleg. Alle disciplines van ons wijkteam doen dan mee aan de cliëntbespreking. Mijn inbreng vanuit de ervaringsdeskundige kant wordt erg gewaardeerd. Ik ben als het ware de 'luis in de pels' van de hulpverleners. Een rol die me wel ligt, maar niet altijd even gemakkelijk is omdat je ook collega bent.
Mijn kritiek verpak ik vaak in humor. Dat is een prettige insteek.
Na het MDO leg ik 3 huisbezoeken af bij cliënten, soms ga ik alleen. Soms met een ambulante woonbegeleider of SPV-er.
Donderdagochtend moet ik In het psychiatrisch ziekenhuis zijn. Ik moet daar een lezing voorbereiden die ik 7 oktober ga houden over mijn eigen ziekte diagnose OCD. Daar zulen veel mensen wat aan hebben, denk ik. 3 procent van de Nederlandse bevolking lijdt er aan.
In de middag hou ik een voordracht voor de familieraad. Ook erg leuk om te doen.
Vrijdagmiddag tenslotte, geef ik dan nog een gastles aan de hogeschool Zuyd te Heerlen over 'Herstel' en OCD. De gastles is aan de opleiding tot SPV-er.
Eigenlijk moet ik niet zeiken. Ik heb de mooist baan in wording die er is. Ik doe het graag. Leuke collega's. En mijn baan gaat deze of volgende maand door de functiewaardering.
En dan durf ik boven deze log 'depressief' te zetten. Godsamme Maurice………Ik ben een vraagteken voor mezelf. Af en toe.
_______________________________________________________